Fundacja od 2004 roku zajmuje się problemami osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, mając na celu ograniczenie zjawiska marginalizacji społecznej i przygotowaniem osób narażonych na wykluczenie społeczne do wejścia na rynek pracy, utrzymaniem zatrudnienia lub powrotu do czynnego życia zawodowego. Nasze działania skierowane są do osób, które ze względu na trudną sytuację życiową nie potrafią samodzielnie odnaleźć się na rynku pracy, nie potrafią rozwiązać osobistych i zawodowych problemów.

Ludzie, którym staramy się pomagać są zwykle biedni, społecznie bierni, z reguły bezrobotni, bez wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i wielu umiejętności życiowych. Mieszkają w zdewastowanych mieszkaniach, nie pracują, nie płacą czynszu, żyją z zasiłków, pokątnego handlu, drobnych kradzieży. Żyją z godziny na godzinę, uciekając przed wierzycielami, zadłużeni, eksmitowani, uzależnieni, schorowani. Żyją skłóceni ze sobą, często rozwiedzieni, w konflikcie z sąsiadami, z administracją, służbami. Nie znają swoich praw, nie potrafią ich bronić, czują się nie w porządku, nie wierzą w swoje racje. Mają złe doświadczenia z ludźmi, nie ufają innym, często traktowani są z pogardą i lekceważeniem.

Ludzie nie radzący sobie z podstawowymi problemami życiowymi to zwykle osoby, które czują się gorsze od innych, które nie wierzą w swoje możliwości i które nie ufają innym. To przekonanie wydaje się być główną przyczyną ich niepowodzeń i bierności. Okazywanie im pogardy, arbitralne postępowanie oraz manipulowanie nimi pogłębia tylko te ich problemy, rodzi opór i bunt, utrwala bierność i apatię, prowokuje rozgrywki. Okazujemy pogardę gdy traktujemy kogoś jako gorszego od nas. Postępujemy z kimś arbitralnie, gdy wiemy lepiej co jest dla innych dobre. Manipulujemy, gdy niejawnie robimy coś wobec innych wbrew ich woli. Uważamy, że realna pomoc w przezwyciężeniu problemów wymaga od nas szacunku, partnerstwa, respektowania podmiotowości i suwerenności naszych klientów oraz szczerości i otwartości w kontakcie z nimi.